کاشت مو
کاشت مو در اصطلاح بالینی پیوند مو نامیده می‌شود.
در این روش درمانی، فولیکول‌های مو از ناحیه‌ی پشت سر بانک موبه ناحیه گیرنده انتقال می
یابد. پایه تمام
روش‌های کاشت مو نیز همین است؛ یعنی برداشت فولیکول‌های مو از درون پوست و قرار
دادن آن‌ها در پوست جای دیگر از بدن
در روش‌های مختلف کاشت مو، همه یا برخی از موارد
نظیر تکنیک برداشت، محل برداشت و ابزارها می‌تواند متفاوت باشد. مثلاً.در روش FIT گرافت‌ها بصورت تکی و در روش FUT به صورت نواری برداشت می‌شوند. یا مثلاً در روش SUT از یک دستگاه اتوماتیک به نام SAFER استفاده می‌شود.
آیا کاشت مو جواب می‌دهد؟
کاشت مو تنها راه درمان قطعی طاسی و کم‌پشت
شدن موها است. در واقع در کاشت مو، فقط موها نیستند که کاشته می‌شوند؛ بلکه تمام
ساختارهای وابسته به ساخت و رشد مو (یعنی فولیکول‌ها) با حفظ ساختار بافتی و زنده
نگه‌داشتن سلول‌ها، در پوست شما قرار می‌گیرند. به این ترتیب موهای کاشته شده،
دقیقاً مانند موهای عادی رشد می‌کنند، حالت می‌گیرند، می‌تواند آن‌ها را سشوار
بکشید، رنگ کنید یا حتی ژل بزنید.
چه کسانی می‌توانند
مو بکارند؟
اولین و مهم‌ترین نکته این است که پیش از
کاشت مو باید علت ریزش و طاسی مشخص و برطرف شود. چون در صورت وجود مشکل، موهای
کاشته شده نیز می‌ریزند. به طور کلی محدودیتی از لحاظ جنسیت برای کاشت مو وجود
ندارد و خانم‌ها و آقایان می‌توانند مو بکارند. از کاشت مو می‌توان برای بازیابی
موها در موارد زیر استفاده کرد:
1.
ریزش مو به دلیل آسیب، سوختگی، جراحی‌های
زیبایی و مواردی از این قبیل
2.
آلوپسی آندروژنی یا طاسی با الگوی مردانه
3.
پایین آوردن خط رویش برای کسانی که به طور
ارثی خط رویش بالاتر از حد طبیعی است.
4.
طاسی کششی (به دلیل سفت بستن موها)
5.
بیماری تریکوتیلومانیا (نوعی بیماری روانی
که فرد موهای خود را می‌کند)
6.
افراد زیر کاندیدای مناسبی براش کاشت مو
نیستند:
7.
کسانی که دچار ریزش موی پراکنده با الگوی
نامشخص (DUPA) هستند. این افراد معمولاً بانک موی مناسبی
ندارند.
8.
کسانی که به انواع خاصی از آلوپسی
آندروژنی دچار شده‌اند و بانک موی ضعیفی دارند.
9.
کسانی که موهای بسیار نازکی دارند.
بانک مو و ناحیه‌ی گیرنده
در روش
های گوناگون کاشت مو، گرافت‌ها از بخش‌هایی از بدن (معمولاً پس سر) برداشت شده و
در ناحیه‌ای که دچار ریزش یا طاسی است، کاشته می‌شود. اصطلاحاً به ناحیه‌ی برداشت
گرافت‌ها، بانک مو و به ناحیه‌ی کاشت آن‌ها، ناحیه‌ی پذیرنده یا گیرنده گفته می‌شود.
روش‌های کاشت مو
امروزه
روش‌های کاشت موی زیادی وجود دارند که معمولاً با اسامی اختصاری سه حرفی انگلیسی
نام‌گذاری می‌شوند. روش‌های مرسوم کاشت مو را می‌توان در دو دسته‌ی کلی جای داد.
- روش FUT
یا کاشت موی نواری
- روش FUE
که در ایران با نام FIT
شناخته می‌شود.
هر دوی
این روش‌ها و سایر روش‌های مشتق شده از آن‌ها، نوعی عمل جراحی محسوب می‌شوند.
منتها روش FUT بسیار تهاجمی‌تر است. به همین دلیل اصطلاحاً
به روش FIT،
کاشت موی بدون جراحی گفته می‌شود.
روش‌هایی
مانند Micro
FIT، SUT، BHT و کاشت موی رباتیک، همه انواع بهینه‌سازی
شده‌ای از روش کاشت موی FIT هستند. چون تمام روش‌های مدرن‌تر برگرفته از
روش FIT
هستند، مقایسه‌ی مزایا و معایب FUT با FIT کافی است و هرچه در مورد FIT
بگوییم برای سایر روش‌ها نیز صدق می‌کند. البته یک روش ترکیبی هم داریم که در آن
همزمان از FUT و FIT استفاده می‌شود.
معرفی روش‌های کاشت مو
کاشت مو
به روش FUT
در روش FUT،
تعداد زیادی فولیکول به شکل یک نوار نازک از پشت سر برداشته می‌شوند. همانطور که در
تصویر مشاهده کردید، فولیکول‌ها در لایه‌ی میانی پوست قرار دارند. برای همین برش ایجاد
شده به جهت برداشت آن‌ها، نسبتاً عمیق است. بعد از بهبودی، جای زخم یا اسکاری ایجاد
می‌گردد که از نشانه‌های کلاسیک کاشت مو است. البته جای زخم زیر موها پنهان شده و به
مرور زمان کمرنگ‌تر می‌شود. نحوه‌ی کاشت گرافت‌ها در روش‌های FUT
و FIT یکسان است.
کاشت مو
به روش FIT
در روش FIT
و سایر روش‌های بر پایه‌ی آن (مثل SUT
یا Micro FIT )گرافت‌ها به صورت دانه دانه برداشت و در ناحیه‌ی
پذیرنده کاشته می‌شوند. برداشت و کاشت فولیکول‌ها با استفاده از ابزار کوچکی انجام
می‌شود که سوراخ‌هایی به اندازه‌ی کمتر از ۱ میلی‌متر روی پوست ایجاد می‌کند. به همین
دلیل در روش FIT زخم‌ها بسیار کوچک‌اند، خونریزی
در حد یک قطره است و نیاز
حداکثر تراکم کاشت مو
حداکثر تراکمی
که از لحاظ علمی و عملی قابل اجرا است، ۴۵۰۰ گرافت بوده و هر ادعای بیشتر از این، غیرواقعی
است. البته کاشت ۴۵۰۰ گرافت هم کار بسیار دشواری بوده و برای همه قابل انجام نیست.
دو عامل زیر برای رسیدن به تراکم‌های بالا بسیار مهم هستند:
۱. ویژگی‌های مو و طاسی بیمار:
مواردی مانند کیفیت مو، قدرت فولیکول‌ها، پذیرندگی پوست، الگوی طاسی، تراکم بانک مو
و غیره
2.مهارت، تکنیک و تجربه‌ی جراح
